The BEST OF THE YEAR 2010

Isinulat ko ang tulang ito isang taon na ang nakaraan at muli ko syang natagpuan
Kaya't muling isasaysay, sa mambabasa'y may kapulutan
Itong pangyayari sa aking buhay na hindi dapat pagsisihan


the Lord has done great things and we rejoice... Psalms 126:3


Pagpupuri, pagdakila sa Diyos na mapagpala
Pagsamba, pagluwalhati, aking laging itatangi
Pasasalamat na mabuti, isasaysay iyong pagkandili
Mapapurihan at maitaas, Banal mong Pangalan hanggang wakas

Mula ng ako'y umuwi, galing sa Bansang Qatar
Mga plano ng Diyos sa akin hindi ko pa alam
Nakaranas ng matagal, trabahong hinihintay
Paghihintay, paghihintay hanggang kelan magtatagal

Mula Oktubre 2009, hanggang Agosto ng taong kasalukuyan
Maraming karanasan, aking napagdaanan
Nag-aaral ng kung ano-ano, dagdag kaalaman
Pinasok ang Edukasyon mga training na laan

Matapos ang summer class, trabaho sa Dubai'y nagbukas
Inayos mga papeles, excited na muling lumabas
Paghihintay sa kainipan, meron palang dahilan
Isang bagong oportunidad, na wala sa aking hinagap

Di' ko sukat akalain, Diyos ko'y may tanging hain
Isang kakaibang trabaho ang maglibot ng mundo
Ngunit kailangang makapasa sa interview ng kumpanya
Mula sa Scotland, English ko'y muling susubukan

Dumating ang araw, tatlo kaming isasaklang
Mga bigating aplikante, kailanga'y maging diskarte
Ngunit walang imposible, sa Diyos na mabuti
Alam nya kung kanino ibibigay ang trabaho

Panibagong simula, panibagong kabanata
Mula sa panlupa, sa karagatan naman magsisimula
Mula sa Asia, Middle East at Europa
Napuntahan ang South America, isasaysay kadakilaan nya

Sa mga bansang napuntahan, dala-dala'y kagalakan
Mga kakaibang karanasan, sabi nga'y pang mayaman lamang
Mga Five Star hotel na pinasukan, mga lugar ginalaan
Nasa tanang aking buhay, hindi ko pa naranasan

Ang mga nais ng puso ko, at mga panalangin ko
na malibot ang mundo ay unti-unti ngang pinagkakaloob mo
Pananangan sa iyong kapangyarihan, paghihintay ay kailangan
Sa tamang panaho'y ibibigay, kung lagi nga sa 'yo mananangan

Sa kabila ng tagumpay at mga pagpapalang taglay
Problema sa buhay aking naranasan
Mga plano ng Diyos sa akin di ko dapat madaliin
Pag-aasawa'y di biro at hindi dapat nilalaro

Humihingi ng kapatawaran ang mga naging pagkukulang
Mga pansariling nais ang resulta'y nakakainis
Nawala sa ministeryo upang aking mapagtanto
Katulad ni Apostol Pablo, iyon pala ang iyong plano?

Kaya't sa aking pag-iisa ay iyo ngang ipinakita
Walang problemang mararanasan, kung ikaw ay laging titingnan
Hindi pa huli ang lahat, problema sa iyo ay iniiyak
Maging maayos ang lahat at kaligayaha'y maging ganap

Inihingi ng tawad sa 'yo unang isiniwalat
Pagkakamali'y pwedeng ayusin hangga't maaga'y gawin
Akin na ngang inihayag sa balana ay nag-ulat
Desisyong aking ginawa, hiling ko'y pang-unawa

Tuna'y ngang kay Dakila, pagpapatawad mong gantingpala
Sa kabila ng nagawa, trabaho ko'y iyong pinagpala
Pangako mo sa akin, sa Genesis 12 aking ididiin
"Ang sa iyo'y magpala ay akin ding pagpapalain"

Kaya naman sa aking tinatangkilik, ika-sampung bahagi'y ibabalik
Patuloy mong palaguin, kaban ng yama'y punuin
Maging daluyan ng pagpapala at makatulong sa kapwa
Maging mabuting katiwala, sa binigay mong pagpapala

Kayo'y aking hinahamon, kaya nyo ring gawin
Bigyan ka ng sampung libo, isang-daan ipagkaloob mo
Maliit pa lang ang perang iyon at kung kaya pa natin
Bigyan ka ng limang libo, limang daan ang ibigay mo

Kung mananatili tayong tapat, hindi lang 'yon sapat
bibigyan ka ng limampung libo - limang libo ang ipagkaloob mo
Paano kung isang daang-libo at kalahating milyon ang dumating sa 'yo
Kaya mo pa bang ibigay para sa Diyos mo?

Paalam na...

Sa aming paglisan dito sa United Kingdom

Sa huling pagsakay sa barkong sinasakyan

Ako’y naging mabunga, mapagpala’t masaya

Sa isang taong pagtatrabaho sa minamahal kong barko

Kaya’t ikaw ay lilisan, papuntang Gitnang Silangan

Sa bagong pamamahala, sa mga bagong mukha

Patuloy kang gamitin, sa kanila’y pagpapala rin

Dalawangpu’t pitong taong din, sa UK ika’y nagmagaling

Kaya’t kami’y magpapaalam na, muling babalik sa mga ahensya

Damdaming nadarama may lungkot at saya

Di mapigilan ang luha at ito’y pumapatak na

O Alliance, O Alliance, minahal ka namin sa twina

Pasko ng OFW

 

Pasko na naman, ang mga OFW ay mag uuwian

Upang makapiling, kanilang mahal sa buhay

Maraming mga pasalubong, sa kanila ay laan

Pabango, laruan, at ibat-ibang gamit sa bahay

Inyo ngang makikita, mababanaag sa kanilang mata
May tuwa at saya at may sobrang excited pa
Ito nga ang panahon na kung saan nagtitipon

Ang Tatay, Nanay, si Ate at Kuya pati si Lolo at Lola

Anong tuwa’t anong saya, pagdating sa NAIA

Umaatikabong palakpakan sa eroplano’y naghihiyawan

Hindi mo maikakaila, ang kasayahan ng Madla

Problema ma’y dumating sa Pasko’y walang makakapigil

At sa terminal ng NAIA, pasko nga ay mababanaag na

May bandang naghihintay, awit ng Paskoy nagsasalimbayan
At sa iyong paglabas, ang mga mata mo’y naghahahanap
Pamilyang kumakaway sa dako pa roo’y naghihintay

Kumpleto na naman ang pamilya, sa ganitong okasyong masaya
Naghahanda para sa Noche Buena, masasarap na pagkai’y dala

Pagbibigayan ng regalo ang susunod na eksena

Bukas dito bukas doon, may monito-monita pa

Ngunit huwag nating kalilimutan, ang Mensahe ng Kapaskuhan

Kapanganakan ni Hesus doon sa abang sabsaban

Ipinadala ng Dios Ama upang atin ngang makita

Pagmamahal sa balana, sa Krus ay nagdusa

Pagbibigayan at pagmamahalan sa OFW ay kakitaan

Hindi lang pera-pera ang maging hangad sa twina

Pagtulong sa kapwa, sa mga nangangailangan ay handa ka

Upang lalo mong makamtan, Pasko ng puso’y anong yaman

Wanted: Friends

Qualifications: One of the following:

He/she should loves to cook, bake,

prepares juices and other drinks...

He/she should have time for

running/jogging in morning/evening

and joins fun run/marathon...

         He/she should love taking photographs and

loves to shoot, have time to go out to shoot for any topic...

He/she should love plants, likes  gardening...

He/she should be adventurous, out goer,  loves to travel anywhere (kkb)...

He/she should be a blogger,

knows anything when it comes to blogging...

tulad ni Pablong makatat manunulat (http://pablongmakatatmanunulat.blogspot.com)

at si pinoy sa earth (http://pinoysaearth.blogspot.com)

 

Ay hindi ko po sinasabing wala kayong ginagawa (lol!) hindi naman po dapat lahat alam nyo hehe one of those lang na pwede kong kasama sa shooting, sa pagluluto, sa galaan, etc. etc. matagal ang bakasyon ko ngayon yahooo

HIRAP NG MARINO

By Nepthali Paraiso

Sa aming paglalayag sa malayong dagat

Parang nangawala mga tao sa barko

Dahil ba sa lakas, ng along sumasambulat

Sa aming barko, ang mga tao’y nahihilo

Lumabas ng Scotland, panaho’y ‘di kay inam

At sa pagdating ng lugar, agad masimulan

Kaya naman lahat kami’y, animo’y nagkasakit

Nagsusuka, nahihilo, nagtulog sa kanya kanyang kwarto

Kaya’t inyong mapapapansin sa messhall namin

Sobrang daming pagkain, kakonti lang ng kumain

Garlic bread at spaghetti na aking kinain

Sa kinahapunan ay isinuka rin

Buti pa ang iba’y may panahong umidlip

Di ko naman maiwanan, itong opisinang pinagbilinan

Maging ang aking kwarto, ngayo’y may kasama na ako

Siyang natutulog at panggabi sa trabaho

Hindi na ko kumain, ng gabing iyon

Di mapalagay, hirap ang katawan

Kailangan ng lakas, kailangang lumaban

Kumain ng biscuit, konting ubas at tubig

Kaya’t ako’y dumalangin, kami’y pagpalain

Gabay at kalakasan, sa kinabukasan ay taglay

Panahon ay maging maayos, maging ang karagatan

Matapos ang proyekto ng walang peligro

Ang Aking Bakasyon

Nakaligtaan ko na ang pagtula

Kaya heto na naman si Pablong Makata

Nagpipilit mag-isip kung anong ilalathala

Upang ang mambabasa’y muling matuwa

Siguro’y ikukuwento ang panahon ko sa trabaho

Apat na buwang nagtrabaho, bakasyo’y dalawang lingo

Ngunit laking pasasalamat, sa mababait kong amo

Muli kong nasilayan ang mahal kong bayan

Ang totoong kontrata’y dalawang buwan lamang

Dagdag na dalawang buwan, kahilinga’y napagbigyan

Nabagot na rin ako, nainip sa barko

Ginawa kong dahilan, bakasyon ng nanay

Mahaba-habang kwentuhan aking isasalaysay

Mula sa paglisan sa barkong sinasakyan

Dumating ang karelyebo para sa dalawang lingo

Kulang ang panahon, sa pagbibigay ng instruksyon

Kung ako rin ang nasa kalagayan, at ako’y bago lamang

Di man maintindihan at talagang mangangapa lamang

Hindi naman masyadong, kumplikado ang trabaho

Kaalaman sa computer at madali kang matututo

Nagmamadaling lumisan, hindi na nga nakapagpaalam

Ang taxi’y naghihintay, papunta sa hotel natutuluyan

Napakagandang pagmasdan, nitong lsla ng Shetland

Puro kabundukan, walang punong masisilungan

Kaya’t malaking katanungan sa isip kong naglabasan

Wala ni isang puno, ni isa’y walang matanaw

Sa pagtatanong ay nalamang, kaya pala ganon na lamang

Laging malakas ang hangin, sobrang lamig sa kapaligiran

Kaya’t aking natatanaw, mga puti sa kabundukan

Maraming naglipanang, mga tupang inaalagaan

Nakarating sa tutuluyang hotel na paglalagakan

Kay linis at kay ganda, isang gabi rin at aalis na

At sa kinabukasan sa airport na pupuntahan

Isang oras ding naglakbay, sa dami ng kabundukan

 Ako ay napatawa ng airport ay malapit na

Nag cross ang sasakyan sa daanan ng paliparan

Kami lang ng kasama ko, ano’t walang katao-tao

Maya maya pa’y nagdatingan mga pasaherong magsasakayan

Kami ay sinabihan baka dalahin ay maiwan

Dalawang kahon namin sa Maynila na kukuhanin

Kasi naman ang sasakyan, chartered airplane lamang

Maliit na eroplano konti lang ang pasahero

Di kayang dalhin sobrang bigat ng dalahin

Hindi na namin nakita, bagahe naming sa Edinburgh*

Mula sa pandaigdigang, paliparan ng Scotland

Muli kaming maglalakbay, papunta sa Amsterdam

At ng ang eroplano’y mag touch down, sa lugar ng Netherlands

Sobrang laki ng airport, sala-salabat ang mga roads

Halos tatlumpong minuto, bago nakarating sa airport mismo

Koneksyon ng susunod na eroplano, mukhang kami’y mapepeligro

Kaya’t ako’y nag-alinlangan sa katabi’y nagtanong  na lang

Wala palang palugit na oras, pagkababa’y magtatakbuhan

Sa aming pagtakbo, na halos dalawang kilometro

Sobrang laki ng paliparan, grabeng pagod ang naranasan

Ang ng makarating sa pintuan, ng gate na sasakyan

Sobrang daming pinoy, nakahanda ng lumulan

Kung hindi kami tumakbo, at parang holdaper sa kanto

Malamang maiiwan, ng eroplanong sasakyan

Sa madaling salita, nakarating ng Maynila

Muli kong nasilayan ang aking magandang Bayan

At sa aming paghihintay ng bagaheng naiwan

Kami na lang ang natira ngunit ang bagahe’y wala pa

Nagpunta sa complaint center, ng eroplanong KLM

Maya-maya pa’y lumabas na lungkot ang dala-dala

Kasi naman andon, ang lahat ng mga pasalubong

Mga damit, tsokolate, mga bag at kung ano-ano

At sa aking pananghalian, na miss kong mga ulam

Mangga at bagoong, at Pritong tilapia na sinawsaw sa suka

Panahon ng tag-ulan, mga araw na nagdaan

Dalawang bagyong dumating aking nasaksihan

Sa aking pagpunta ng isang araw sa opisina

Inabutan ng pagbaha kailangang lumusong walang magagawa

Inayos mga papeles nag renew ng mga gamit

Kumuha ng UK visa, para sa panibagong kontrata

Kulang na kulang nga, aking panahon sa Maynila

Sa pamilya’t mga kaibigan, mga ka tropa’t kakilala

Kailangan ng bumalik, tapos na ang dalawalang linggong palugit

Ang karelyebo kong ka opisina ay sa kabilang barko pupunta

Muli ngang naglakbay ng halos dalawang araw

At muli kong nasilayan ang barko kong minamahal

A roaring sea waves!

'He is my refuge and my fortress: my God; in Him will I trust" (Psalm 91:2).

As I watched the ocean from my office window, roaring big waves strikes our ship as we sail back to Port of Leith for our project demobilisation.  As you watched the discovery channel’s documentary ‘Deadliest Catch’ seemingly the same experience as the big waves lashes our ships. Pretty blessed that wind is not as stronger.  Weather forecast for today onwards tells that sig waves falls to a height of 3.5 – 6meters.  I thanked God that laying of umbilicals was completed last night and we commenced transit by around 12midnight.  During this period from October to December it is not applicable to sail if your vessel is small enough to encounter huge sea waves in the North Sea.  And this is the time were most of the seafarer experiencing sea sickness.  Staffs were vomiting and can’t take standing as seems you’re in the building with an earthquake magnitude of 10.  Yeah, you’ll thinking that our life is easy and good? No! It’s not really!  We are blessed with a high paying job in exchange for the high risk and danger lives at sea.  Ask seafarer’s you know and inquire to them the experiences they had during bad weather.

I remember the storms on the Sea of Galilee where Jesus portrayed his miracles during the great windstorms causing high waves that beat the boat.  Frightened by the storm that boat is about to fill with water, the disciples hurriedly woke up Jesus.  Jesus stood up and commanded the wind, “Be quiet!” and he said to the waves, “Be still!” the wind died down and there was a great calm. (Mark 4:35-41 TEV)

Why are you frightened? Do you still have no faith?  For others, sea storm are part of sea life and nonsense thing to discuss but for others who believe on God, still, asking protection and guidance is the best thing that needs to be done.  I am not frightened for I know that God is here and he will always be with us. 

Ka-Blog!

I was inspired with my friends from Qatar and other places who had a time fully enough to update their blogs.  Seems isa na ko sa mga ‘Ningas Kugon’ person na sa umpisa ay excited to do the things they want to do and comes the day na feeling lazy and bored to continue what they started.  But the thing is, I have a fear na gawin during my office hours like this (wala naman si Bossing wink!), the fact is, I don’t want my work be hamper because of blogging, though nagagawa ko naman talaga when we don’t have a project and waiting for the personnel to arrived, that time I’m so busy to prepare paper works.  During this time we have a project, the idle time is waiting on weather, that’s the time when all worked are stopped due to the bad weather in laying down the umbilicals.  In blogging, you should have the time to reminisce, thinking of what topic to discussed, dreaming, planning, etc. etc.

Ano nga bang magandang topic na dapat ilagay sa blog? Ano nga bang dapat malaman o gusto nating ipahatid sa ating mga readers?  Maybe it depends on the topics you are interested, like others who blog their everyday life, thousands of ideas and topics are here, from sports to food, to family and leisure, to hobbies and travel, OFW and their life, music and gadgets, animals, etc. etc.  Sobrang dami kaya others fall in general category.  I had 2 blogs at this time, the Pinoy Sa Earth (PSE)  http://pinoysaearth.blogspot.com/ and Pablong Makata’t Manunulat, http://pablongmakatatmanunulat.blogspot.com/ the previous one cater the life and work of Pinoys OFW and the latter is a poem, articles and anecdotes. I google mo lang yang site and presto marami kang mababasa hehe.  Sometimes, there are many things that comes in my mind and I wrote only the title without the body of articles (lol).  Sometimes I did daydreaming, na someday maabot ko those plans and dreams and I know that God will be able to fulfil what He has promised.  I say, “malapit na! Malapit na! Kayang kayang abutin...  tuloy minsan napapakanta na lang ako ng, “Bituing walang ningning” (lol)

Maybe I need more time though sabi nga nga iba masyadong makulay ang aking buhay (lol),.. yeah sa buhay ko lang there will be more to blog (lol) and maybe the time will come when the book entitled, “My life’s journey” will come out during book launching (lol)... tuloy nababansagan din akong “si Nepthaling Mapangarapin”... I like the life of Joseph (the dreamer) he is one of the best story in the Bible and because of Him naging maganda ung buhay ng family nila as God promised to Jacob.  O yan umpisa ulit hehe at marami na naman akong naisip na i-blog kasi kabubukas ko lang ng aking yahoo mail (nepparaiso@yahoo.com) e I received a lot of comments sa facebook, and I know maraming sumusubaybay sa makulay kong buhay hahaha... si that’s for now and hope to received more feedback from you... just send thru my email add. God bless.

ANO BANG PAKINABANG

By Nepthali Paraiso 9-Jul-2011

Kaming mga OFW, bayani kung tawagin

Lumayo sa pamilya, iniisip kinabukasan nila

Sa malayong lugar, kami’y nakipagsapalaran

Upang matustusan, kanilang pangangailangan

Mahirap man sa amin, ngunit kailangang gawin

Hindi mo kikitain, sa Pilipinas na aking giliw

Hindi lahat sa amin, nagtagumpay man din

Ngunit kailangang t’yagain hirap ay kayanin

Paano na nga kung dumating, pangambang susuungin

Mga bansang narating, problema’y dagsain

Krisis na nararanasan mga tao’y nag-aaklasan

Dito sa gitnang silangan, sila-sila’y naglalaban

Marami na ring nangangailangan, ng trabaho sa kanilang bayan

Kaya’t ang gobyerno nila’y naghahanap ng paraan

Pinag-aaral, pinagsasanay, para sa kinabukasan

Upang hindi na mangailangan ng trabahador sa ibang bayan

Likas sa atin, kasipagan at masunurin

Talinong angkin, sa trabaho’y nagniningning

Kaya’t ang aking dalangin, pagkakatao’y samantalahin

Pag-iimpok ay unahin, sa pagbabalik ay may dudukutin

Dapat ding malaman ng pamilyang naiwan

Trabaho’y pansamantala lamang, isipan nyo ay buksan

Hindi laging Dolyar, inyo ngang makakamtan

Pagtitipid at pag-aaral ng mga anak ay kailangan

Ang problema naman sa ating bayan, sa mga OFW’y walang laan

Mas gusto nila’y kabataan mas mababa ang pasahuran

At kaming mga batikan, negosyo na lamang ang nasa isipan

Ito na lamang ang paraan, pangangailanga’y matustusan

Ano nga bang kahihinatnan ng mga bayaning naturingan

Pagkatapos magbigay ng kamal-kamal sa bayan

Ano naman ang pakinabang ng gobyernong tinulungan

Mga corrupt  na opisyal dapat kayong magsilayasan

Ano nga bang laan sa mga bayaning nahirapan

Ilang taong nagpapagal sa huli’y luhaan

Kaya’t hibik ko’y pakinggan, sa inyong mga mahal

Ano nga bang pakinabang sa amin ay naghihintay

TRABAHONG LAAN

Nep Paraiso 23/6/2011 3:50pm

Eto na naman, eto na naman, lahat ay nag-uuwian

Proyektong natapos, halos isang buwan sa laot

Hindi ko alintana, at walang pangamba

Hindi ako pababayaan, Ang Dios sa aki’y may laan

Matapos silang mag-uwian, muli kaming maglalakbay

Sa pinakamamahal kong lugar, sa Puerto ng Leith ng Scotland

Dito ko naihayag, maraming tulang nabigkas

Sa pag-iisa sa kabina, mga araw ay di alintana

Mababait kong mga amo, sila’y pagpapalang totoo

Kahit walang proyekto, i-re retain nila ako

Bibigyan ng trabaho, ng kahit ano-ano

Kahit magbantay ng tao, mag monitor ng trabaho

Gayon na lang ang pasasalamat, sa biyayang natanggap

Pagpapalang nakamtan, Dios pangako mong laan

Hinding hindi makakalimutan, kahit magpakailanman

Nakatatak sa isipan, kaya’t lagi kitang papupurihan

PATAWAD

by Nepthali Paraiso 19/6/2011

Isang bagay ang aking nakita, na hindi maganda

Magbiro sa twina, ngunit nakakasakit na pala

Hindi ko kasi alintana, at akala ko ay Masaya

Hindi pala lahat ng tao, kumakagatsa biro mo

Kaya’t ang aking bibitawan, patawad sa tanan

Hiling kong kapatawaran, iyong pakinggan

Hindi na uulitin sa mga taong nasasaktan

Hangad ko ay kapayapaan tayo ay magkaunawaan

Kayo’y aking mga kaibigan, dito sa ibang bayan

Wag po tayong mag-aaway kundi laging magtulungan

At kung may nasabi mang di magandang nabitawan

Inyo nga po akong sabihan at ng aking malaman

Hindi mawawala, minsan tayong makapagsalita

Mga nabitawang nasabi, akala nati’y tama

At sa pagtalikod natin di mo alintana

Galit ng damdamin, sa kapwa mo’y nag-iigting

Mabuting pakikisama, hangad ko sa twina

Walang inggitan, magandang pagtitinginan

Malayo man tayo sa bansang pinanggalingan

Iisa pa ring pamilya, nagtutulungan, nagkakaisa

ALON

by Nepthali Paraiso 13/6/11 10:00pm

Tunay ngang mahirap, magtrabaho sa dagat

Kalaban ay alon, sa ibat-ibang panahon

Itong aking kasama, hirap na hirap na

At nagkakandasuka, dahil hindi na makaya

At sa aking pagmasid, akin ngang nabatid

Tulad din ng buhay, dagat man may ibat-ibang kulay

Magandang pagmasdan kung payapa ang karagatan

Ngunit sabi ng iba, “boring” naman sa kanila

Kay lungkot daw tingnan, mapayapang karagatan

Ngunit sa aking pakiramdam, dala nito ay kapayapaan

At tuwing nangangalit ang karagatan, alon ay naglalakihan

Hampas dito hampas doon, ang tao man ay ganoon

At sa gabing mapanglaw, alon ay naglalakihan

Hindi magandang panahon, aming nararanasan

Hindi ako makatulog, ang barko ay umiindayog

Ayon sa “weather forecast” bukas pa matatapos

Dito sa aking kinatatayuan, dama ko ang kalamigan

Maitim na ulap sa kalangitan, nangangalit na alon sa karagatan

Akin ring natatanaw mula sa kalayuan

Isang barko ring tulad naming, pareho rin ang nararanasan

Bakit hindi ko nadala itong aking camera

Makunan ng larawan, itong alon sa karagatan

Namumuti ang kapaligiran, sa hampas nyang walang liban

Ito nga ang kalaban, ng mga nagtatrabahong seaman

Ito nga ba ang kapalit? Ng malaking kita at saglit?

Kontratang kay bilis, tunay na hindi nakakainip

Depende nga rin sa trabaho, o sa kursong natapos mo

O masasabi ring kapalaran? O akda sa ‘yong buhay

Pasasalamat

June 5, 2011 Nepthali Paraiso

Salamat, salamat, sa biyayang natanggap

Kahit nakakainip, trabaho’y saglit saglit

Di ko malaman, kung ano pa ang sisimulan

Trabaho’y kay gaan, sapat sapat ang bayaran

Damdamin ko’y nag-uumapaw, sa biyaya mong laan

Hindi ko malaman, kung paano kita pasasalamatan

Kaya naman sa mga lingkod mo’y, puso’y kay gaan

Basta sa kanilang pangangailangan, handa kong tulungan

Minsan mo nga akong dinala, sa paglilingkod na walang kita

Sa pinansyal ay wala na, butas butas pa ang bulsa

Kaya naman sa isipan, ang trabaho’y gawing paraan

Magsuporta sa gawain, mga lingkod mo ay pagpalain

Patuloy mo ngang pagpalain, lingkod mong giliw

Marami pang ministeryo, sa isip ko ay narito

Matupad ang nais ko, sa habag at awa mo

Magsilbing patotoo, sa mga nakapaligid na tao

Sa Banal na Aklat, na iyong sinulat

Natagpuan sa Genesis, pangako mong kay nais

Pagpapala sa lugar, na iyon ngang pinagdalhan

Kaya’t kita’y papapurihan, magpakailan-kailan man

ANG IYONG PALATANDAAN

June 5, 2011 Nepthali Paraiso

Salamat, salamat, sa biyayang natanggap

Kahit nakakainip, trabaho’y saglit saglit

Di ko malaman, kung ano pa ang sisimulan

Trabaho’y kay gaan, sapat sapat ang bayaran

Damdamin ko’y nag-uumapaw, sa biyaya mong laan

Hindi ko malaman, kung paano kita pasasalamatan

Kaya naman sa mga lingkod mo’y, puso’y kay gaan

Basta sa kanilang pangangailangan, handa kong tulungan

Minsan mo nga akong dinala, sa paglilingkod na walang kita

Sa pinansyal ay wala na, butas butas pa ang bulsa

Kaya naman sa isipan, ang trabaho’y gawing paraan

Magsuporta sa gawain, mga lingkod mo ay pagpalain

Patuloy mo ngang pagpalain, lingkod mong giliw

Marami pang ministeryo, sa isip ko ay narito

Matupad ang nais ko, sa habag at awa mo

Magsilbing patotoo, sa mga nakapaligid na tao

Sa Banal na Aklat, na iyong sinulat

Natagpuan sa Genesis, pangako mong kay nais

Pagpapala sa lugar, na iyon ngang pinagdalhan

Kaya’t kita’y papapurihan, magpakailan-kailan man

DAKILA KA DIOS AMA

created on 29 May 2011 Nepthali Paraiso

Dios na dakila, Amang mapagpala

Pagpupuri sa ‘Yo sa lahat ng ginawa mo

Sa lahat ng bagay, na ginawa mo sa aking buhay

Tunay na aking isasaysay habang ako’y nabubuhay

Kung ako ay nagkamali man, pag-ibig moy maasahan

‘Di mo ako tinatalikuran, at patuloy mong sinusubaybayan

Sa lahat ng aking lakad, presensya mo’y walang katulad

At sa mga kapahamakan ako’y Iyong pinoprotektahan

Marami man akong kaibigan, sa ‘Yo’y walang makakapantay

Sa mga problemang aking napagdaanan, unawa Mo’y laging laan

‘Di mo ako sinusumbatan tulad ng mga kaibigan

Pagpapatawad mo ay nariyan, sa aking mga kapalaluan

Hindi mo ako hinahayaan madaig ng kalaban

Kaya’t sa puso ko’y nakatatak, Dakila mong pangalan

Sa pamamagitan ng tula, patotoo at pagpapala

Isasaysay at ilalahad, sa mga mambabasa’y ihahayag

Bakit nga ba sab pag-iisa, don ko lamang naipadarama

Dahil ba malayo? Sa mga kaibigan at pamilya?

Ito nga ba ang dahil sa mga karamihan

Na sa pag-iisa lamang, magagagawa ang maraming bagay

Patuloy na karunungan, pagpapala at kalakasan

Itong aking kahilingan, nawa’y patuloy mong ibigay

Upang  mabatid nila, Dios na aking sinasamba

Mapagpala, mapagbiyaya, makapangyarihan at Dakila

A bitter-sweet reunion with Mang Ed Fabian

Sa buhay ng tao darating at darating ang araw na muli tayong haharap sa ating Manlilikha, kung ito may bunga ng sakit, ng aksidente, ng biglaang pagkamatay or any circumstances na syang daan upang tayo'y humarap sa Dios... nakakalungkot man isipin but at some point, si Steph ay, tulad ng dati ay iniisip ang mga kasamahan, mga kaibigan, mga taong naging bahagi ng ating buhay don sa Qatar specifically sa project natin sa QGX2 and thru CTJV ay nagkakilala tayo, nagkasama, may halakhakan, may lungkot, may alitan but sa pagdaan ng panahon natuto tayong makisama ng tama, nakilala natin ang bawat isa bilang mga kaibigan... 

Naging kabahagi, kasama, ka trabaho natin si kuya Ed Fabian during those times sa Qatargas, thru the silentheroes2006@yahoogroups.com ay nagkaroon tayo ng pagbabalitaan after ng ating mga terms don sa Middle East. Ang iba sa atin ay isang taon, dalawa, tatlo o higit pa depende sa pangangailangan ng kompanya.   Minsan na rin nating nabasa nga ang tungkol kay Mang Ed nong sya ay nagsimulang makaranas ng ganong sakit at natulungan sa pamamagitan ng pitak na ito ang muling pagdadamayan... at tulad din ng nasirang Dr. Balhon ay nalaman natin ang mga pangyayari... Hindi pa rin matatawaran ang pagkakaibigan, ang pagkakakilala at tulad ng mga darating na panahon ay isa isa tayong kukunin ng Maykapal at sana ay hindi lang malaman ang lungkot ng buhay ngunit yong kasayahan na mulilng mabuhay sa pagbabalitaan at maganda nga kung ang mga planong naibahagi sa inyo ay masaya nating pagtulungan at pagsamahan...  bukas, makalawa at susunod pang mga araw ay siguro nga madadalaw ko na rin sina Steph at Norman don sa kanilang lugar sa Pasig... may mga planong muling  magkikita at makilala ang bawat miyembro ng kani-kanilang pamilya at magkakilanlan din tulad ng nangyari sa atin sa Gitnang Silangan...

Masarap alalahanin ang mga masasayang bagay ngunit minsan kailangan mangyari ang ganitong bagay upang may ipaalala sa atin ang Diyos...  na hindi lang kayo magsama-sama sa mapait na karanasan at magkita kita sa isang burol… but hanggat tayo'y buhay pa at may lakas ay makita ung patuloy na pagkakaibigan even without work and money... hindi lang naman pera o work ang makapagpapasaya sa isang taong may sensiridad at palakaibigan but yung legacy na iniwan mo sa iyong naging kaibigan... nakilala ka, bilang isang ikaw... bilang kaibigan... bilang karamay... bilang isang OFW na naging kabahagi don sa Kabilang Dagat para magtrabaho...

Mabuhay kayo!

KAPALARAN NGA BA ANG SINAPIT?

Based on the flight of 3 Filipinos that sentenced to Death in China by Paul Paradise

Malimit nating marinig ang mga ganito, “ang kapalarang sinapit…” “ang kanyang naging kapalaran…” “yan ang itinakdang kapalaran…”  Ano nga ba ang ibig sabihin nito… ito nga ba talaga ang itinakda? O tayo ang gumagawa ng ating kapalaran?....

Bago ang lahat narito ang ilang pahayag ng mga taong aking nakapanayam at itago po natin sila sa ibang pangalan.  Ang aking naging katanungan sa kanila ay, “Ano po ang inyong masasabi sa tatlong (3) pinoy na hinatulan ng kamatayan sa China?”

“i think we should always be responsible with all the things we are doing, in their case, they were convicted based on evidence, so meaning, they are guilty! what we can do is just to pray that they will repent before the execution . kc if the govt. will work hard to save the 3 of them, what about the others who were wrongfully accused but still languishing in jail, unfair di ba?

 Kasi  if the govt. will work hard to save the 3 of them, what about the others who were wrongfully accused but still languishing in jail, unfair di ba? Basta, we should not do anything that will wreck our reputation and always be on the right side of the law to avoid these bad consequences!”  - Teacher Tess of PSD Qatar

“...dpt lng yun. para di na dumami pa ang gagawa ng gnung klaseng trabaho.  Matagal na nilang Gawain un e. Alam ni credo un kasi un ang work nya.  Magpuslit ng droga sa ibang bansa… nataon lang sa china sya nahuli… and besides paano pagbibigyan ung tatlo e 300+ pinoy pa nakapila sa kanila na bibitayin… “ Atty. Ganda

“ It’s their destine… panggising sa mga pinoy na may muwang at walang muwang. Yan ang batas sa China wala tayong magagawa… Lets just pray for the soul of the 3 pinoys. ..” Jadey Arellano – Doha, Qatar

“tungkol naman sa drugs e, sa akin buti na yon para mabawasan ang mga addict.” – Marilou, Recruiter

“Wala tayong magagawa… kung may kasalanan man sila o wla, kasi sa ibang bansa nangyari e. Condolence na lang sa mga naulila…”  Alex of Bacoor Cavite

“Lesson learned. Batas sa China un e. Wala tayong magagawa. Hindi kasi sanay ang mga pinoy sa strict implementation ng batas. Sa atin kasi maluwag lahat. Kaya kung ganyang pagkakataon yari talaga ang pinoy.” Tik of Singapore

“China has their own set of laws as the Philippines, if the crime is proven beyond reasonable doubts, they will execute them our govt has done whatever they can as VP Binay does, so be it.  So we learned the Lesson! Sa ating mga kababayan, don’t trust anybody, even your own brother and sister will betray you, trust only the one Up Above (Amen)”… Arnel of Ilocos Norte

“I would say, as a human I pity them... China, like the other country has a law and they are imposing it accordingly... the Phils. Knows it yet our Govt tried to favor from them, but they failed.. not because China is a barbarian or has a hard heart, it simply because they need to impose the law to show that they are really mean it.. based on their testimony, they fail to do what is right, like double checking the bags before they go and use it or refusing the offer, its hard to say their condition but the fact that they carry drugs and they know it and they know that it is illegal.. and has a death penalty” - Arthur of Qatar

“wala na silang pagkakataon para magsisi at ituwid ang pagkakamali” – Vanessa of Pasig

Base sa ating nakalap na mga pahayag, nagpapatunay lang na tayo ang nakaka alam ng ating mga ginagawa at tayo ang gumagawa ng ating kapalaran o masasabing destiny...  sa ating pagkabata naririnig na natin ang mga salitang, “... maging mabuting mamamayan”  sa pag-aaral natin tinuturuan na tayo ng kabutihang asal, at sa ating pagsimba (siguro naman pumapasok ka sa simbahan) naririnig natin ang mga sermong minsan tumutusok sa kaibuturan ng ating puso at nasasaktan tayo dahil tama ang sinasabi ng Pare o Pastor... mahirap nga bang magpakabuti?  Minsan masakit ding pakinggan ang putak ng putak mong magulang na ang hangad ay mapasa-ayos ang iyong buhay na hirap na hirap na sila sa kanilang pagta trabaho para lang tayo makapag-aral at pagdating ng panahon ay maging isang masunurin, mabuti at kagalang-galang na mamamayan ng ating bansa... ang tanong sino ba ang nagkulang? Tapos sa huli sisihin mo ang gobyerno sa kapalarang sinapit mo?  

We are responsible on all our actions... minsan at malimit nga na lagi na lang nating naiisip na, “Nasa huli ang pagsisisi..”  hindi ba pwede sa una o hanggang sa gitna!  Hangga’t maaga pa at pwede pang makawala sa desisyon at aksyon na ating ginagawa?  Pwede bang ikilkil mo sa utak mo na hindi laging pera ang pagbabatayan mo ng iyong ginagawa!  Kasi mahirap ang buhay at kahit patalim ay kailangang kapitan...   na ginagawa mo ito para sa iyong pamilya... haller, ang gumawa ng mali para sa kinabukasan nila?  Tama ba un?  Talaga bang hindi natin maawat  ang mga taong gumagawa ng masama? Ang mga manloloko at napaloloko?  Kapalit ang perang kikitain?  Ang kaisipan na minsan mo lang gagawin at pagdaka’y parang isang bagay na hinahanap mo na at palagiang gawain na... nakalusot na sa una, pangalawa, pangatlo at maraming beses...

Hindi nga ba talaga sanay DAW ang mga pinoy sa strict implementation?  Hmmm may punto ang isang kababayan... ningas kugon nating masasabi ang mga batas na minsan ay nawawala at hindi na ginagamit... just want to share some insights dito sa kalalabas na batas sa pampublikong sasakyan na mga jeep saying, “NO SMOKING” sticker from LTFRB na nakadikit sa salamin at sa loob ng jeep.  Isang beses nagsalita ako sa jeepney driver na, “Mama nakalagay na po sa unahan nyo na No Smoking,” tinapon ang sigarilyo.  Isang beses ulit, “Mama bawal na po ang manigarilyo sa pampasehong jeep” salamat tinapon nya ung sigarilyo nya. Pangatlo, pang-apat at panglima, “Mama di ba bawal na po magsigarilyo at meron nga pong NO SMOKING sa harapan nyo” ang sabi sa akin, “Daig nyo pa pulis sa sobrang higpit nyo ah, eto ang pamasahe mo bumaba ka na lang,” “hindi ako bababa dito ang sinasabi ko lang ay sundin ang nakalagay na sticker sa harapan nyo, otherwise sirain nyo yan at alisin, para hindi kayo masita” hays nakahanap ata ako ng kaaway... simula noon ayoko ka nag sawa na ko sa paninita ng nagsisigarilyo... kasi naman itong mga traffic enforcer hindi rin naman nila sinusunod un e... may mga LTFRB bang personnel para manita at manghuli non? Hay nako tuloy gobyerno na ang nasisisi sa mga ganitong batas na hindi naman nila pinanatili... at paano pananatilihin hindi naman ako pulis para lagi na lang manita...

Gusto ko ung banner ni Mayor Lim ng Manila na nakalagay sa corner ng Quirino at Taft San Andres bukid saying, “THE LAW APPLIES TO ALL OTHERWISE NONE AT ALL”.  Masasabi kaya nating sa paghihigpit ng batas ay isang paraan upang maalis o mabawasan man lang ang mga masasama at maling paraan ng buhay?  At sa pagsunod ba natin sa batas ay paraan upang maging maunlad ang ating bayan?  Sabi ni Pinoy, sa daang matuwid... ano nga ba ang daang matuwid at ang daang mabilis at shortcut?

 Kapalaran na rin ba ng mga pinoy and hindi pag-unlad?  Maraming ahensya ng gobyerno, maraming mga opisina at mga establishment na meron strict policies and regulations, kasama ba tayo sa mga sumusunod upang mapaayos at mapabuti, una tayo sa ating sarili, pangalawa sa ating kapaligiran, pangatlo ang ating bansa at higit sa lahat sa Diyos?  Kailan nga ba tayo susunod sa mga batas? Sa batas trapiko, sa batas ng pamahalaan, sa batas ng ating komunidad? Na walang hangad ay para na rin sa ating kabutihan?  Alam natin sa simula’t simula ang dapat nating gawin upang hindi tayo mapahamak sa ating patutunguhan, mayroon tayong angking talino na dapat gamitin at mga matang nakikita ang tama at mali.  Sino nga ba ang dapat managot sa ating mga aksyon? Gobyerno ba? Magulang natin? Mga teacher natin? Tanong mo sa sarili mo! Sino nga ba?

Sabi ng kanta, “kapalaran di mo man hanapin darating din” at hangad ko lang na kung dumating man ang kapalarang iyon ay isipin mo muna kung tama ba o mali na i-grab mo ang opportunity na yon... at ang kapalaran kung hindi mo man matagpuan e hanapin mo, isipin mong maging matagumpay ka sa lupit ng buhay, magsipag ka, oo nga’t mahirap hindi lahat ng tao e biglang yumaman ikaw ang gumagawa ng sarili mong kapalaran at sa bawat panahon may darating na magandang bukas doon sa katumbas ng pagpapagal mo at pagsasaliksik nito, magandang destinasyon kapalit ng hirap na pinundar mo at tyaga na ginawa mo... doon doon mo lang mapagtatanto na sa kabila ng hirap ay may tagumpay... wag kang magsawa ng gumawa ng kabutihan... wag kang magsawa na patuloy mong harapin ang mga unos at dagyos ng buhay dahil ito’y isang ingredients sa masarap na buhay na darating sa atin... kapalaran o kapalaran ano ang naghihintay...  paano kita tunay na masisilayan...