KAYONG AKING INSPIRASYON by Pablo Paraiso

Salamat, salamat mga kaibigan

Na naniniwala sa aking kakayahan

Di man karapat dapat na maging manunulat

Kayo’y naging inspirasyon sa aking pagpapatuloy

Mahirap ngang makalikha ng isang tula

Kung bakit nakakagawa dahil sa inyong paghanga

Talentong ibinigay ng Diyos na may lalang

Kaisipang ibinigay gagamitin sa inyong tanan

Kaya’t mga bagay-bagay, na sa aking kapaligiran

Magiging komentaryo sa pamamagitan ng tula ko

Experiensyang nakukuha sa lahat lahat na

Makatotohanang isasalaysay, o kaya’t pakinggan

Paano kung wala na, kayong mga mambabasa

Sino pang makikinig? sino pang babasa?

May kabuluhan pa ba,  o may kahihinatnan pa

O Kami’y magpapatuloy , dalhin ng hangin sa ibang panahon

Gagawin at gagawin mga tulang sasambitin

Na may pag-ibig, isip at likas na galing

Ito’y para sa inyo aking mga giliw

Inspirasyon ko kayo, Salamat kaibigan ko

ANG AKING HALAMAN by Pablo Paraiso

Ang sabi ng halaman, “Bakit kami pinabayaan?’

Ang sabi ko naman, “Busy lang ang amu-amuhan”
Kaya’t kayo’y aking lilinisin, at laging didiligan

Pagagandahin at muling bubuhayin

Ng ako’y umalis kayo’y napabayaan

Walang tumitingin at sumusulyap lamang

Mga bulaklak nyong, aking laging pinagmamasdan

Ngayon ay nakangatuyot at walang buhay

Wag kayong mag-alala, lagi ng gigising ng maaga

Upang kayo’y makadaupang palad at aking makausap

Didiligan at lilinisan, na parang pamilya lang

At laging sasamahan hanggat ako’y nariyan

 

Pag-ako ay lumisan at muling nangibang bayan

Ipagbibilin ko sa mga kapatid, na kayo’y sulyapan man lang

Wag kayong bibitaw at magtiis minsan

Patuloy na lumago at magbigay kagandahan

Kaya’t hiling kong pasensya sa akin twina

Minsan nakakalimutan na kayo’y tingnan

Kaya’t  bago mag exercise, sa inyo’y susulyap

Sa umagang kay ganda, ang bati ko mga kasama

SAGOT SA KATANUNGAN by Pablo Paraiso

Dios na mapagpala, na sa aki’y nakakaunawa

Batid mo ang lahat, sa Iyo’y walang nakakalingat

Di man ako maunawaan, ng mga tao sa kapaligiran

Ngunit ikaw lamang, ang aking sandigan

Di man dapat gawin, alam kong mali sa ‘Yong paningin

Ako nga sa ‘Yo’y dumalangin, pagsamo ko’y Iyong dinggin

Iniiyak ko nga sa ‘Yo, ang desisyong gagawin

Pagpapatawad Mo sa akin, kapanatagan ng damdamin

Salamat sa mga taong, may concern sa akin

Di man nila maunawaan, pagpipilit wag gawin

Hindi kasi nila alam, ang ugat ng damdamin

Ang mahalaga sa akin, magpatuloy sa gawain

Hindi ko na dapat pang, ulit-ulitin

Mga paghingi ng tawad, at mga sasabihin

Kung ‘di nila maintindihan, ang mga dahilan

Mabuti pang malayo, dalhin mo sa kung saan

Sino ba raw ang Dios ko? Anong tanong bakit ganito

Basta’t kilala kita, at kilala Mo rin ako

Patulo’y mo kong pagpalain, sa aking mga gagawin

Mga plano kong nakabinbin, pagpapatupad Mo’y naisin

Masakit para sa akin, na ikaw ay questionin

Patawad o Dios, masakit man sa damdamin

Mahalaga ngayon sa akin, ang magpatuloy pa rin

Mga pangako mo sa akin, pagpapala ay kakamtin

Kaya’t kita’y papupurihan sa buhay ko magpakailanman

Tulad ng buhay ni Abraham, pagpapala Mo’y kailangan

Pagtitiwala ko sa Iyo, sa kapangyarihan Mong taglay

Hinding-hindi mababago hanggang ako ay nabubuhay

Pagsisiwalat (Part 2 in continuation of Dios ko tulungan...) by Pablo Paraiso

Nakakainis na at kagulat-gulat pa

Mga pangyayaring nakikita ngayon ay nabulgar na

Hindi lang milyon-milyon, ngayon ay bilyon na

Mga kaperahan sa AFP naisawalat na

O Angelo Reyes ano’t nagpakamatay ka?

Dahil ba sa kahihiyan o talagang guilty ka?

Winakasan mo ang buhay mo dahil natatakot ka?

Na pagdusan sa kulungan iyong mga kalokohan?

Si Heidi Mendoza lumabas at nagsalita na

Sa harapan ng camera, katiwalian ibinulgar na

Bakit ngayon lang? O nakonsyensya nga ba?

Itong ginagawa ng mga heneral ng bansa

Bakit nga ba ganon ang may mataas na posisyon

Magician ba sila o tunay na corrupt na

Talagang nakapagtataka kung saan napupunta

Mga kaperahan para sa bayan, nawawaldas kung saan-saan

Kaya Senador Estrada, kami ay saludo at kaisa

Patuloy mong halungkatin, kabulukan sa bayan natin

At ang hangad din namin, sa may sala ay panagutin

Magsilbing aral sa pulitikong may sariling layunin

Nakakalungkot man isipin, itong mga militar natin

Na syang magtatanggol sa atin di mo sukat akalain

Mga perang dumarating kung sa tama ay gamitin

Integridad,  Serbisyo at tapat, tunay na karapat-dapat

Kaya’t patuloy naming dalangin sa Diyos na mahabagin

Malinis ang bansa namin, ang mga tuso’y patalsikin

Pagkatakot sa Diyos at sa tao’y paglilingkod

Upang maging masagana at kapayapaan sa twina

O Dios ko, tulungan mo ang bansa ko... by Pablo Paraiso

Itong ating bansa ano nga ba ang ginagawa

Maraming katiwalian eto nga’t nagbubunyagan

Mula sa militar ano pa ang kahihinatnan

Silang dapat magpasimula ng kapayapaan dapat pa bang pagtiwalaan

Korapsyong inilahad si Rabusang naglahad

Mga pabaon at pangtanggap ng mga heneral na tulad

Milyon milyong kaperahan na dapat may puntahan

Unahin ang mga kagamitan sa hanay ng militar

Mga kapulisan ng bansa nakakatakot na kusa

Silang dapat nagpapasimula ng kapayapaan ng bansa

Paano ka hihingi ng tulong na kusa

Silang mga drug addict mga maniac pa nga

Pagtaas ng bilihin, dagdag pasahe kay Juan

Kawawang mga pobre hindi na sumapat pangangailangan

Karampot na sweldo sa dami ng kaltas ay talo

Sige lang, sige lang tyaga ang kailangan

Kaya’t ang pobreng si Juan patuloy ang buhay

Makipaglaban sa lupit ng buhay

Maging sapat lamang, ang kinikita sa araw-araw

Pantawid gutom, pangangailangan sa ngayon

Kaya’t kabi-kabila mga delubyo sa bansa

Hindi mo mawari kung ano ang mangyayari

Nakakalungkot isipin kung anong gagawin

Umalis ng bansa o magwalang bahala

Dalangin na lamang ang ating kailangan

Pagpapakumbaba sa harap ng Maylikha

Ikalawang Cronica kapitulo Pito talatang walo

Katiwasayan, Kasaganaan, Pagpapalay makakamtan

Palimos

Inyo nga pong dinggin pagsamo ng bata sa atin

“Palimos po, palimos…” ang sambit sa atin

“Paghingi ng limos para sa king pagkain

Nagugutom po ako, parang awa na ninyo”

Si ate at kuya, si nanay at lola

Sawang sawa na sa ginagawa nila

Naiinis na itong ating balana

Sa araw-araw na panghihingi nila

Ang sabi ng nanay nakakainis ng bigyan

Pag nagbigay sa isa, lalapit mas marami pa

Wag na lang bigyan, mamimihasa pang tuluyan

Binibili lang ng rugby, saying ang kaperahan

Ano nga bang kahihinatnan, ng taong lansangan

Na umaasa lang, sa paglimos sa bayan

Sino ba ang may kasalanan,  bakit sila nagkaganyan

Dahil nga ba sa hirap ng buhay, un na lang ang paraan?

Sa isang interview, na aking napakinggan

Patuloy silang mamamalimos, sa mga lansangan

Dahil may mga taong, patuloy na nagbibigay

Walang dahilan, para tapusin ang nasimulan

Kaya’t tayo’y maging matalino, sa panlimos sa tao

Turuan natin silang magtrabaho, at hindi mamperwisyo

Walang perang ibibigay, ng bawat isa sa inyo

Upang matigil na, panlilimos sa tao

Sa Dyip by Pablo Paraiso

Sa aking pagsakay dito sa Aniban

Sa pagbaba sa kanto ng Looban

kwento ng buhay ay napag-usapan

Matatandang pasahero ay nagkukuwentuhan

Si Lola 87 years old na, ay namamalengke pa

Katapat nyang lola 67 years old na, ay nagtitinda pa

Pinagyayabang kanilang kalakasan

Pagkain daw ng gulay talagang kailangan

At ito namang isa, katamaran ng anak pinagbibida

Tanghali na raw ay nakahilata pa

Kaya’t galit na galit sa tuwi-tuwina

Pinagkukumpara buhay nila noong sinauna

Katapat kong ale sya’y singkwenta sais na

Patuloy pang naglalaba para sa sampung anak nya

Sa awa daw ng Dios napag-aaral pa

May skolar ni Strike Revilla at kay Del Abaya

Mga factor ng buhay kanila’y inisa-isa

Mga masasarap daw na pagkain ngayon ay nakahanda na

Maraming preservatives kaya’t sakit ay naglipana

Kaya’t  gulay pa rin, sa hapag ay ihain

At sabi ng iba, depende daw sa ama’t-ina

Pagpapalaki sa anak nakabase sa kanila

Patuloy daw na ipamulat tamang gawain at pagsusumikap

Sa kanilang paglaki’y kayang kayang sumabak

At sa aking pagbaba sa dyip, ako ay napagpala

Karanasan ng bawat isa’y, napakasarap pakinggan

Kunin natin mga magagandang karanasan, kanilang naranasan

Upang sa pagtahak sa buhay, tayo’y maging matagumpay