HIRAP NG MARINO

By Nepthali Paraiso

Sa aming paglalayag sa malayong dagat

Parang nangawala mga tao sa barko

Dahil ba sa lakas, ng along sumasambulat

Sa aming barko, ang mga tao’y nahihilo

Lumabas ng Scotland, panaho’y ‘di kay inam

At sa pagdating ng lugar, agad masimulan

Kaya naman lahat kami’y, animo’y nagkasakit

Nagsusuka, nahihilo, nagtulog sa kanya kanyang kwarto

Kaya’t inyong mapapapansin sa messhall namin

Sobrang daming pagkain, kakonti lang ng kumain

Garlic bread at spaghetti na aking kinain

Sa kinahapunan ay isinuka rin

Buti pa ang iba’y may panahong umidlip

Di ko naman maiwanan, itong opisinang pinagbilinan

Maging ang aking kwarto, ngayo’y may kasama na ako

Siyang natutulog at panggabi sa trabaho

Hindi na ko kumain, ng gabing iyon

Di mapalagay, hirap ang katawan

Kailangan ng lakas, kailangang lumaban

Kumain ng biscuit, konting ubas at tubig

Kaya’t ako’y dumalangin, kami’y pagpalain

Gabay at kalakasan, sa kinabukasan ay taglay

Panahon ay maging maayos, maging ang karagatan

Matapos ang proyekto ng walang peligro

Ang Aking Bakasyon

Nakaligtaan ko na ang pagtula

Kaya heto na naman si Pablong Makata

Nagpipilit mag-isip kung anong ilalathala

Upang ang mambabasa’y muling matuwa

Siguro’y ikukuwento ang panahon ko sa trabaho

Apat na buwang nagtrabaho, bakasyo’y dalawang lingo

Ngunit laking pasasalamat, sa mababait kong amo

Muli kong nasilayan ang mahal kong bayan

Ang totoong kontrata’y dalawang buwan lamang

Dagdag na dalawang buwan, kahilinga’y napagbigyan

Nabagot na rin ako, nainip sa barko

Ginawa kong dahilan, bakasyon ng nanay

Mahaba-habang kwentuhan aking isasalaysay

Mula sa paglisan sa barkong sinasakyan

Dumating ang karelyebo para sa dalawang lingo

Kulang ang panahon, sa pagbibigay ng instruksyon

Kung ako rin ang nasa kalagayan, at ako’y bago lamang

Di man maintindihan at talagang mangangapa lamang

Hindi naman masyadong, kumplikado ang trabaho

Kaalaman sa computer at madali kang matututo

Nagmamadaling lumisan, hindi na nga nakapagpaalam

Ang taxi’y naghihintay, papunta sa hotel natutuluyan

Napakagandang pagmasdan, nitong lsla ng Shetland

Puro kabundukan, walang punong masisilungan

Kaya’t malaking katanungan sa isip kong naglabasan

Wala ni isang puno, ni isa’y walang matanaw

Sa pagtatanong ay nalamang, kaya pala ganon na lamang

Laging malakas ang hangin, sobrang lamig sa kapaligiran

Kaya’t aking natatanaw, mga puti sa kabundukan

Maraming naglipanang, mga tupang inaalagaan

Nakarating sa tutuluyang hotel na paglalagakan

Kay linis at kay ganda, isang gabi rin at aalis na

At sa kinabukasan sa airport na pupuntahan

Isang oras ding naglakbay, sa dami ng kabundukan

 Ako ay napatawa ng airport ay malapit na

Nag cross ang sasakyan sa daanan ng paliparan

Kami lang ng kasama ko, ano’t walang katao-tao

Maya maya pa’y nagdatingan mga pasaherong magsasakayan

Kami ay sinabihan baka dalahin ay maiwan

Dalawang kahon namin sa Maynila na kukuhanin

Kasi naman ang sasakyan, chartered airplane lamang

Maliit na eroplano konti lang ang pasahero

Di kayang dalhin sobrang bigat ng dalahin

Hindi na namin nakita, bagahe naming sa Edinburgh*

Mula sa pandaigdigang, paliparan ng Scotland

Muli kaming maglalakbay, papunta sa Amsterdam

At ng ang eroplano’y mag touch down, sa lugar ng Netherlands

Sobrang laki ng airport, sala-salabat ang mga roads

Halos tatlumpong minuto, bago nakarating sa airport mismo

Koneksyon ng susunod na eroplano, mukhang kami’y mapepeligro

Kaya’t ako’y nag-alinlangan sa katabi’y nagtanong  na lang

Wala palang palugit na oras, pagkababa’y magtatakbuhan

Sa aming pagtakbo, na halos dalawang kilometro

Sobrang laki ng paliparan, grabeng pagod ang naranasan

Ang ng makarating sa pintuan, ng gate na sasakyan

Sobrang daming pinoy, nakahanda ng lumulan

Kung hindi kami tumakbo, at parang holdaper sa kanto

Malamang maiiwan, ng eroplanong sasakyan

Sa madaling salita, nakarating ng Maynila

Muli kong nasilayan ang aking magandang Bayan

At sa aming paghihintay ng bagaheng naiwan

Kami na lang ang natira ngunit ang bagahe’y wala pa

Nagpunta sa complaint center, ng eroplanong KLM

Maya-maya pa’y lumabas na lungkot ang dala-dala

Kasi naman andon, ang lahat ng mga pasalubong

Mga damit, tsokolate, mga bag at kung ano-ano

At sa aking pananghalian, na miss kong mga ulam

Mangga at bagoong, at Pritong tilapia na sinawsaw sa suka

Panahon ng tag-ulan, mga araw na nagdaan

Dalawang bagyong dumating aking nasaksihan

Sa aking pagpunta ng isang araw sa opisina

Inabutan ng pagbaha kailangang lumusong walang magagawa

Inayos mga papeles nag renew ng mga gamit

Kumuha ng UK visa, para sa panibagong kontrata

Kulang na kulang nga, aking panahon sa Maynila

Sa pamilya’t mga kaibigan, mga ka tropa’t kakilala

Kailangan ng bumalik, tapos na ang dalawalang linggong palugit

Ang karelyebo kong ka opisina ay sa kabilang barko pupunta

Muli ngang naglakbay ng halos dalawang araw

At muli kong nasilayan ang barko kong minamahal

A roaring sea waves!

'He is my refuge and my fortress: my God; in Him will I trust" (Psalm 91:2).

As I watched the ocean from my office window, roaring big waves strikes our ship as we sail back to Port of Leith for our project demobilisation.  As you watched the discovery channel’s documentary ‘Deadliest Catch’ seemingly the same experience as the big waves lashes our ships. Pretty blessed that wind is not as stronger.  Weather forecast for today onwards tells that sig waves falls to a height of 3.5 – 6meters.  I thanked God that laying of umbilicals was completed last night and we commenced transit by around 12midnight.  During this period from October to December it is not applicable to sail if your vessel is small enough to encounter huge sea waves in the North Sea.  And this is the time were most of the seafarer experiencing sea sickness.  Staffs were vomiting and can’t take standing as seems you’re in the building with an earthquake magnitude of 10.  Yeah, you’ll thinking that our life is easy and good? No! It’s not really!  We are blessed with a high paying job in exchange for the high risk and danger lives at sea.  Ask seafarer’s you know and inquire to them the experiences they had during bad weather.

I remember the storms on the Sea of Galilee where Jesus portrayed his miracles during the great windstorms causing high waves that beat the boat.  Frightened by the storm that boat is about to fill with water, the disciples hurriedly woke up Jesus.  Jesus stood up and commanded the wind, “Be quiet!” and he said to the waves, “Be still!” the wind died down and there was a great calm. (Mark 4:35-41 TEV)

Why are you frightened? Do you still have no faith?  For others, sea storm are part of sea life and nonsense thing to discuss but for others who believe on God, still, asking protection and guidance is the best thing that needs to be done.  I am not frightened for I know that God is here and he will always be with us. 

Ka-Blog!

I was inspired with my friends from Qatar and other places who had a time fully enough to update their blogs.  Seems isa na ko sa mga ‘Ningas Kugon’ person na sa umpisa ay excited to do the things they want to do and comes the day na feeling lazy and bored to continue what they started.  But the thing is, I have a fear na gawin during my office hours like this (wala naman si Bossing wink!), the fact is, I don’t want my work be hamper because of blogging, though nagagawa ko naman talaga when we don’t have a project and waiting for the personnel to arrived, that time I’m so busy to prepare paper works.  During this time we have a project, the idle time is waiting on weather, that’s the time when all worked are stopped due to the bad weather in laying down the umbilicals.  In blogging, you should have the time to reminisce, thinking of what topic to discussed, dreaming, planning, etc. etc.

Ano nga bang magandang topic na dapat ilagay sa blog? Ano nga bang dapat malaman o gusto nating ipahatid sa ating mga readers?  Maybe it depends on the topics you are interested, like others who blog their everyday life, thousands of ideas and topics are here, from sports to food, to family and leisure, to hobbies and travel, OFW and their life, music and gadgets, animals, etc. etc.  Sobrang dami kaya others fall in general category.  I had 2 blogs at this time, the Pinoy Sa Earth (PSE)  http://pinoysaearth.blogspot.com/ and Pablong Makata’t Manunulat, http://pablongmakatatmanunulat.blogspot.com/ the previous one cater the life and work of Pinoys OFW and the latter is a poem, articles and anecdotes. I google mo lang yang site and presto marami kang mababasa hehe.  Sometimes, there are many things that comes in my mind and I wrote only the title without the body of articles (lol).  Sometimes I did daydreaming, na someday maabot ko those plans and dreams and I know that God will be able to fulfil what He has promised.  I say, “malapit na! Malapit na! Kayang kayang abutin...  tuloy minsan napapakanta na lang ako ng, “Bituing walang ningning” (lol)

Maybe I need more time though sabi nga nga iba masyadong makulay ang aking buhay (lol),.. yeah sa buhay ko lang there will be more to blog (lol) and maybe the time will come when the book entitled, “My life’s journey” will come out during book launching (lol)... tuloy nababansagan din akong “si Nepthaling Mapangarapin”... I like the life of Joseph (the dreamer) he is one of the best story in the Bible and because of Him naging maganda ung buhay ng family nila as God promised to Jacob.  O yan umpisa ulit hehe at marami na naman akong naisip na i-blog kasi kabubukas ko lang ng aking yahoo mail (nepparaiso@yahoo.com) e I received a lot of comments sa facebook, and I know maraming sumusubaybay sa makulay kong buhay hahaha... si that’s for now and hope to received more feedback from you... just send thru my email add. God bless.