HIRAP NG MARINO

By Nepthali Paraiso

Sa aming paglalayag sa malayong dagat

Parang nangawala mga tao sa barko

Dahil ba sa lakas, ng along sumasambulat

Sa aming barko, ang mga tao’y nahihilo

Lumabas ng Scotland, panaho’y ‘di kay inam

At sa pagdating ng lugar, agad masimulan

Kaya naman lahat kami’y, animo’y nagkasakit

Nagsusuka, nahihilo, nagtulog sa kanya kanyang kwarto

Kaya’t inyong mapapapansin sa messhall namin

Sobrang daming pagkain, kakonti lang ng kumain

Garlic bread at spaghetti na aking kinain

Sa kinahapunan ay isinuka rin

Buti pa ang iba’y may panahong umidlip

Di ko naman maiwanan, itong opisinang pinagbilinan

Maging ang aking kwarto, ngayo’y may kasama na ako

Siyang natutulog at panggabi sa trabaho

Hindi na ko kumain, ng gabing iyon

Di mapalagay, hirap ang katawan

Kailangan ng lakas, kailangang lumaban

Kumain ng biscuit, konting ubas at tubig

Kaya’t ako’y dumalangin, kami’y pagpalain

Gabay at kalakasan, sa kinabukasan ay taglay

Panahon ay maging maayos, maging ang karagatan

Matapos ang proyekto ng walang peligro