Ang Aking Bakasyon

Nakaligtaan ko na ang pagtula

Kaya heto na naman si Pablong Makata

Nagpipilit mag-isip kung anong ilalathala

Upang ang mambabasa’y muling matuwa

Siguro’y ikukuwento ang panahon ko sa trabaho

Apat na buwang nagtrabaho, bakasyo’y dalawang lingo

Ngunit laking pasasalamat, sa mababait kong amo

Muli kong nasilayan ang mahal kong bayan

Ang totoong kontrata’y dalawang buwan lamang

Dagdag na dalawang buwan, kahilinga’y napagbigyan

Nabagot na rin ako, nainip sa barko

Ginawa kong dahilan, bakasyon ng nanay

Mahaba-habang kwentuhan aking isasalaysay

Mula sa paglisan sa barkong sinasakyan

Dumating ang karelyebo para sa dalawang lingo

Kulang ang panahon, sa pagbibigay ng instruksyon

Kung ako rin ang nasa kalagayan, at ako’y bago lamang

Di man maintindihan at talagang mangangapa lamang

Hindi naman masyadong, kumplikado ang trabaho

Kaalaman sa computer at madali kang matututo

Nagmamadaling lumisan, hindi na nga nakapagpaalam

Ang taxi’y naghihintay, papunta sa hotel natutuluyan

Napakagandang pagmasdan, nitong lsla ng Shetland

Puro kabundukan, walang punong masisilungan

Kaya’t malaking katanungan sa isip kong naglabasan

Wala ni isang puno, ni isa’y walang matanaw

Sa pagtatanong ay nalamang, kaya pala ganon na lamang

Laging malakas ang hangin, sobrang lamig sa kapaligiran

Kaya’t aking natatanaw, mga puti sa kabundukan

Maraming naglipanang, mga tupang inaalagaan

Nakarating sa tutuluyang hotel na paglalagakan

Kay linis at kay ganda, isang gabi rin at aalis na

At sa kinabukasan sa airport na pupuntahan

Isang oras ding naglakbay, sa dami ng kabundukan

 Ako ay napatawa ng airport ay malapit na

Nag cross ang sasakyan sa daanan ng paliparan

Kami lang ng kasama ko, ano’t walang katao-tao

Maya maya pa’y nagdatingan mga pasaherong magsasakayan

Kami ay sinabihan baka dalahin ay maiwan

Dalawang kahon namin sa Maynila na kukuhanin

Kasi naman ang sasakyan, chartered airplane lamang

Maliit na eroplano konti lang ang pasahero

Di kayang dalhin sobrang bigat ng dalahin

Hindi na namin nakita, bagahe naming sa Edinburgh*

Mula sa pandaigdigang, paliparan ng Scotland

Muli kaming maglalakbay, papunta sa Amsterdam

At ng ang eroplano’y mag touch down, sa lugar ng Netherlands

Sobrang laki ng airport, sala-salabat ang mga roads

Halos tatlumpong minuto, bago nakarating sa airport mismo

Koneksyon ng susunod na eroplano, mukhang kami’y mapepeligro

Kaya’t ako’y nag-alinlangan sa katabi’y nagtanong  na lang

Wala palang palugit na oras, pagkababa’y magtatakbuhan

Sa aming pagtakbo, na halos dalawang kilometro

Sobrang laki ng paliparan, grabeng pagod ang naranasan

Ang ng makarating sa pintuan, ng gate na sasakyan

Sobrang daming pinoy, nakahanda ng lumulan

Kung hindi kami tumakbo, at parang holdaper sa kanto

Malamang maiiwan, ng eroplanong sasakyan

Sa madaling salita, nakarating ng Maynila

Muli kong nasilayan ang aking magandang Bayan

At sa aming paghihintay ng bagaheng naiwan

Kami na lang ang natira ngunit ang bagahe’y wala pa

Nagpunta sa complaint center, ng eroplanong KLM

Maya-maya pa’y lumabas na lungkot ang dala-dala

Kasi naman andon, ang lahat ng mga pasalubong

Mga damit, tsokolate, mga bag at kung ano-ano

At sa aking pananghalian, na miss kong mga ulam

Mangga at bagoong, at Pritong tilapia na sinawsaw sa suka

Panahon ng tag-ulan, mga araw na nagdaan

Dalawang bagyong dumating aking nasaksihan

Sa aking pagpunta ng isang araw sa opisina

Inabutan ng pagbaha kailangang lumusong walang magagawa

Inayos mga papeles nag renew ng mga gamit

Kumuha ng UK visa, para sa panibagong kontrata

Kulang na kulang nga, aking panahon sa Maynila

Sa pamilya’t mga kaibigan, mga ka tropa’t kakilala

Kailangan ng bumalik, tapos na ang dalawalang linggong palugit

Ang karelyebo kong ka opisina ay sa kabilang barko pupunta

Muli ngang naglakbay ng halos dalawang araw

At muli kong nasilayan ang barko kong minamahal